تشخیص هویت بر مبنای تحلیل تصاویر عنبیه چشم

انسان ها از دیرباز و به طور طبیعی از ویژگی های بیومتریک دیگران مانند صورت و صدا یا دست خط برای شناسایی و تشخیص هویت آن ها استفاده می کرده اند در جوامع امروزی تشخیص هویت افراد به ویژه در مورد مسائل امنیتی اهمیت زیادی پیدا کرده است با پیشرفت سریع تکنولوژی بسیاری از ابزارهای مورد نیاز برای رسیدن به این هدف در دسترس ما قرار دارند تحقیقات و پیشرفت های

تشخیص هویت بر مبنای تحلیل تصاویر عنبیه چشم

پژوهش انجام شده در این تحقیق شامل طراحی و پیاده سازی یک سامانه شناسایی جدید برمبنای تحلیل تصاویر عنبیه چشم می باشد. در این پایان نامه ابتدا الگوریتم جدیدی برای پیدا کردن مرزهای عنبیه و همچنین پلک ها ارائه می شود. سپس با استفاده از موجک دوبچیز 2 و نیز فیلترهای گابور در 8 جهت مختلف، برای هر تصویر ، یک کد تولید می شود. در مرحله بعد کد به دست آمده از هر تصویر با کدهای موجود در بانک اطلاعاتی مقایسه شده و با تعریف یک آستانه عمل تشخیص هویت انجام می شود.

نتایج به دست آمده بر روی تصاویرCASIA  که شامل 756 تصویر از 108 نفر می باشد،درصد موفقیت 99.76 % و نرخ خطای معادل 0.0022 را نتیجه داده است. تحلیل حساسیت سامانه در برابر تغییرات شدت نور . نویز و تباین نیز صورت گرفته است که نتایج به دست آمده نشان دهنده کارایی مناسب سامانه است.

فصل اول : معرفی

1-1  فناوری بیومتریک

تشخیص هویت افراد از زمان های قدیم مورد توجه بشر بوده است. با پیشرفت تکنولوژی در دنیای جدید فعالیت و برخوردهای افراد به گونه ای توسعه یافته است که در آن تشخیص افراد به صورت سریع و مطمئن مورد نیاز است. کنترل گذرنامه، سیستم های بانکی اتوماتیک و سیستم های امنیتی مثال هایی از کاربرد تشخیص هویت هستند. اتوماتیک بودن، سرعت و قابلیت اطمینان از اهداف مشترک همه ی روش های شناسایی افراد است.

برای تشخیص هویت افراد در مکان های عمومی مثلا در فرودگاه ها معمولا از مدارکی مانند گذرنامه که حاوی مشخصات صاحب آن است استفاده می شود. این نوع معیارهای شناسایی قابلیت اطمینان پایینی دارند چون می توان آن ها را به راحتی جعل کرد. به همین دلیل لازم است که از یک روش که بر مبنای بدن انسان است برای شناسایی استفاده کرد.

روشی که هم منحصر به فرد باشد هم به راحتی قابل اندازه گیری باشد و در طول زمان تغییر نکند.

روش های بیومتریک به دنبال روشی هستند که شناسایی افراد را به بدن انسان یعنی ویژگی های منحصر به فرد آن مربوط کنند. انتظاری که از این روش ها می رود این است که بهتر از روش های مرسوم عمل کنند زیرا بر مبنای چیزی که هستید عمل می کنند نه چیزی که می دانید یا همراه خود دارید.

معمولا منظور از بیومتریک استفاده ی اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک از ویژگی های فیزیولوژیکی و یا ویژگی های رفتاری که به بدن انسان بستگی دارند برای تشخیص و یا تایید هویت فرد است. مشخصه های فیزیولوژیکی به عنوان مثال شامل اثر انگشت یا تصاویر صورت است. مشخصه های رفتاری شانل اعمال یا رفتاری است که از فرد سر می زند مانند امضا یا لحن صحبت کردن. در مورد مشکلات روش های قدیمی که از شماره رمز عبور به جای سامانه بیومتریک استفاده می کنند مثل سامانه های کارت خودپرداز بانکی، وقتی فرد می خواهد از کارت خود استفاده کند لازم است که شماره تشخیص هویت شخصی خود را (PIN)  وارد کند. در این سامانه تائید و یا تشخیص هویت بر مبنای چیزی که شخص به همراه دارد (کارت) به اضافه اطلاعاتی شخص با خود دارد می باشد، که این یک مشکل بالقوه در این سیستم است زیرا کارت ممکن است دزدیده شود وشماره رمز را هم فرد دیگری می تواند با خود داشته باشد. در حالی که در سامانه های بیومتریک این مشکلات وجود ندارند و امکان تقلب در آن ها خیلی کم است و می توانند به عنوان سامانه های ایده آل تشخیص هویت مورد استفاده قرار گیرند.

سامانه های بیومتریک معمولا برای مقاصد نضارت و کنترل ورود و خروج افراد مورد استفاده قرار می گیرند.   طرز کار نمونه ای از سیستم های نظارت را نشان می دهد. شکل 1-1 در این سیستم ها ویژگی بیومتریک فرد توسط دستگاه گرفته شده و کد آن استخراج می شود،سپس با کدهای ذخیره شده درپایگاه داده مقایسه می شود. و در صورتی که فرد مورد نظرشناسایی شود دستگاه، اپراتور را آگاه می کند. برای شناسایی معمولا یک انسان نیز در چرخه  شناسایی وجود دارد که تصمیم نهایی را می گیرد