ممكن است یك صفت در یك حالت معینی متوقف شود بدون آنكه از بین برود یعنی اگر تحصیل ادامه پیدا نكرد معلومات محدودی برای شخص می ماند. ولی اعضاء بدن در صورت بی غذا ماندن از بین می روند. لذا مهارت در مدیریت یكی از صفات روحی است و تا حدودی ذاتی است. صفت مدیریت از همان مراحل ابتدایی تا مراحل رشد مكانی آن اكتسابی است، اكتساب این صفت احتیاج به جدیت و كوشش فراوان و یادگیری و ممارست بسیار دارد تا در مراحل ابتدایی رشد آن متوقف نشود. مثلاً حفظ مطالب در ابتدا كاری دشوار است، اما اگر انسان همیشه در خواندن و تكرار مطالب مصر باشد حفظ شده و برای او ملكه خواهد شد بطوری كه هر وقت بخواهد می تواند آن محفوظات را بدون زحمت و بصورت طبیعی از حفظ بخواند و حتی بجایی می رسد كه همزمان با انجام كاری دیگر هم می تواند محفوظات را قرائت كند. ممارست و تمرین نكات مدیریت نیز چنین نتیجه ای دارد.
عادت به صبر در ناملایمات:
كسی كه اداره اموری را بعهده دارد قهراً برای او ناملایماتی چه از ناحیه رؤسا و مافوق و چه از ناحیه دوستان و همكاران و چه از ناحیه مرئوسین و زیردستان و یا از ناحیه كارهای مربوطه پیش خواهد آمد. بنابراین بدون صبر و بردباری انسان نمی تواند به خوبی از عهده اداره امور مربوطه برآید.
اكثراوقات رؤسا و افراد مافوق مدیر از او توقعاتی دارند كه تأمین آنها برای او مقدور نیست، اگر صبور باشد و اظهار عجز و خستگی از توقعات آنان ننماید، بتدریج خواسته های رؤسا تعدیل می شود و این صبر و بردباری محبوبیت خاصی برای مدیر می آفریند.
به همین ترتیب همكاران و هم قطاران اكثراً درباره انسان حسادت می ورزند و بیشتر به بزرگنمائی اشتباهات مدیر می پردازند بازهم چاره كار صبوری است و موجب می شود تخریب ها با مرور زمان متوقف و سربلندی را ارمغان آورد. مرئوسین و زیردستان مدیر نیز همیشه از اوامر و نواهی او اطاعت نمی كنند و موجب ناقص ماندن یا تعطیلی برخی از امور می شوند.
اینجا نیز چاره كار صبر و تحمل است و با پشتكار و سماجت برای انجام كار مورد نظر بایستی تلاش نمود تا نتیجه و هدف پیش بینی شده تحقق یابد.
149