رایحه درمانی
عطرها می توانند بر روی حالات خلقی موثر باشند، خستگی و اضطراب را کاهش دهند و باعث آرامش شوند. هنگامی که عطرها استشمام می شوند از طریق پیاز بویائی و تحریک اعصاب بر روی مغز اثر می‌گذارند.روغن‌ها یا عصاره‌های مورد استفاده در این روش, اسانسهای آروماتیکی(معطر) هستند که از گیاهان, گلها, درختان, میوه ها, پوست درختان, علفها و دانه‌ها استخراج می‌شوند.و از آنها برای درمان بیماریهای جسمی یا روانی مشخصی استفاده‌می‌شود و می‌توانند باعث بهبود و یا پیشگیری از بیماریها شوند.
در این روش از حدود یکصد و پنجاه عصاره استفاده‌می‌شود. بیشتر این مواد خاصیت ضدعفونی کننده دارند. برخی نیز خواص ضد ویروسی و ضدالتهابی, کاهش دهنده درد، ضد‌افسردگی و یا خلط‌آور دارند.
این مواد می‌توانند خواص دیگری مانند ایجاد آرامش، بهتر کردن هضم غذا و افزایش دهنده ادرار داشته‌باشند. برای ایجاد بهترین آثار درمانی, این اسانسها باید از مواد اولیه خالص و طبیعی تهیه شوند و مواد مصنوعی چنین خواصی ندارند.
رایحه درمانی یکی از روشهایی است که نسبت به سایر روشهای درمانی از پیشرفت سریعی برخوردار بوده است و به صورت گسترده‌ای در منازل، کلینیکها و بیمارستان‌هابرای موارد مختلفی از جمله کاهش درد حین زایمان، کاهش درد ناشی از عوارض شیمی درمانی در بیماران سرطانی و توانبخشی بیماران قلبی استفاده می شود.
در کشور ژاپن مهندسان از عطرها برای طراحی فضای داخلی استفاده می‌کنند. در چنین مواردی به طور مثال از رایحه سنبل یا رزماری که بین مشتری‌ها منتشر می‌شود برای آرامش بخشیدن به کسانی که منتظر هستند استفاده می‌شود و یا از عطر لیمو و اوکالیپتوس برای جلوگیری از کاهش هوشیاری کارمندان بانک به کار می رود.
تاریخچه رایحه‌درمانی:
این روش سابقه شش هزار ساله و یا بیشتر دارد. در یونان، روم و مصر باستان همگی از مواد معطر برای درمان استفاده می‌کردند. به توصیه پزشک مصری ایمهوتپ، از روغن های معطر برای استحمام، ماساژ‌دادن و مومیایی‌کردن اجساد در شش هزار سال پیش استفاده‌می‌کردند. در مصر باستان ایمهوتپ خدای طبابت و درمان بود. هیپو کارت (در یونان باستان) خدای پزشکی بود و از حمام‌های رایحه‌درمانی و ماساژ و از دود کردن مواد معطر برای درمان‌کردن مردم آتن استفاده‌می‌کرد.
رایحه درمانی نوین در سال1930 دوباره شکل گرفت. هنگامی که شیمیدان فرانسوی، رنه موراسین گاته فوس، واژه آروماتراپی (رایحه درمانی ) را برای استفاده درمانی از عطرها ابداع کرد. او شیفته خواص سنبل در درمان زخم‌های سوختگی دست خود بدون برجا گذاشتن هیچ اثری ( اسکار زخم ) شد.سپس شروع به تحقیق در مورد خواص درمانی عطرها در درمان بیماریهای جسمی و روانی کرد. در طول جنگ جهانی دوم جراح فرانسوی ارتش دکتر جین والنت، از عصاره‌های معطر به عنوان ضدعفونی کننده استفاده کرد.پس از آن مادام, مارگارت ماروی, رایحه درمانی را به عنوان یک روش درمانی گسترش داد.
او عطرهای مختلف را برای درمان بیماریها تجویز می کرد.او به استفاده از عطرها برای ماساژ دادن در درمان اعتبار بخشید.
رایحه درمانی هنگامی که عطرها به صورت همزمان بر جسم و ذهن اثر کنند بیشترین تاثیر را دارد.