آناتومی گوش خارجی
گوش خارجی شامل لاله گوش و مجرای خارجی گوش است.گوش خارجی توسط یک ساختمان صفحه مانند به نام پرده صماخ از گوش میانی جدا میشود.
لاله گوش با پوست به کنار سر متصل می شود و قسمت اعظم آن را غضروف تشکیل می دهد، به جز در ناحیه لوب گوش که از چربی و بافت زیر جلدی تشکیل می شود.لاله گوش امواج صوتی را جمع کرده و ارتعاش را به طرف مجرای خارجی گوش هدایت میکند.
مجرای خارجی گوش
مجرای خارجی گوش با پوست تقریباً 2/5 سانتیمتر طول دارد. یک سوم بیرونی آن از بافت غضروفی الاستیک و چارچوب فیبروزی تشکیل شده که پوست نازکی روی آن کشیده شده است. دو سوم میانی آن استخوانی بوده و با پوست پوشیده شده است. مجرای خارجی گوش به پرده صماخ منتهی می شود. پوست مجرای خارجی گوش پوشیده از مو ، غدد سبوره ای و غدد سرومن می باشد که مایع قهوه ای موم مانندی به نام سرومن ( واکس گوش) ترشح می کنند. مکانیز مهای خود تمیزکننده گوش، سلولهای کهنه پوست و سرومن را به سمت قسمتهای خارجی گوش حرکت می دهند.
آناتومی گوش میانی
گوش میانی یک حفره پر از هوا است که در قسمت خارجی آن پرده صماخ و در قسمت داخل آن کپسول شنوایی می باشد.بین این دو قسمت شکاف گوش میانی قرار دارد. قسمت خلفی گوش میانی از طریق مجرای آرتبوس با سلولهای هوایی ماستوئید در محلی به نام آنتروماستوئید ارتباط پیدا می کند و به این شکل در تعادل فشار داخل ماستوئید نقش ایفا می کندو از طرفی دیگر کانالی برای کشیده شدن عفونت به داخل ماستوئید خواهد بود.
لوله استاش تقریباً 1 میلیمتر پهنا و 35 میلیمتر طول دارد و گوش میانی را به حلق بینی متصل می کند.درحالت طبیعی لوله استاش بسته است اما در زمانی که فرد مانوروالسالوا انجام می دهد یا هنگام عمل بلع از طریق عملکرد عضله منقبض کننده Veli palatini باز می شود.تخلیه ترشحات طبیعی و غیر طبیعی گوش میانی و برقراری تعادل بین فشار گوش میانی با اتمسفر توسط لوله استاش انجام می شود.