غرض این است كه در این سال 1356 هجری قمری كه هفتصد سال تمام از تاریخ تصنیف «گلستان» گذشته و «بوستان» هم اندكی پیش از «گلستان» به نظم درآمده شایسته بود كه فارسی زبانان از ظهور این دو كتاب – كه در تاریخ ادبیات ایران به جز نظم كتاب شاهنامه فردوسی و مثنوی مولانا جلال الدین ، هیچ واقعه به آن اهمیت نیست – شادیها كنند و سرافرازیها نمایند ، والحق آن اندازه كه در توانایی ایرانیان بود كوتاهی نكردند و جناب آقای علی اصغر حكمت وزیر معارف دولت شاهنشاهی نیز از تشویق و مساعدت در این راه دریغ نفرمودند و من جمله از اینجانب كه خود را ریزه خوار خوان نعمت بیدریغ سعدی می دانم ، یعنی بهترین ساعتهای عمر خود را در مصاحبت آن یگانه سخنور پر معرفت گذرانده ایم ، تقاضا كردند كه به تهیه نسخه معتبری از «گلستان» دست ببرم و سپس نسبت به «بوستان» و اگر ممكن شود برای آثار دیگر اقصح المتكلمین همین وظیفه را انجام دهم .
247