اینترنت اشیا تعداد زیادی از اشیا ناهمگون و فراگیر را که پیوسته در حال تولید اطلاعات درباره دنیای فیزیکی هستند، با هم یکپارچه می کنداینترنت اشیا یک شبکه جهانی گسترده به هم متصل از اشیا و انسان هاست که از طریق که از طریق طرح های آدرس منحصر به فرد قابل تعامل با یکدیگر هستند هدف اصلی از اینترنت اشیا به اشتراک گذاری اطلاعات اشیا که نشان دهنده تولید، حم

مدیریت انتقال تکنولوژی و بررسی تکنولوژی اینترنت اشیاء

مدیریت انتقال تکنولوژی و بررسی تکنولوژی اینترنت اشیا

مقدمه

اینترنت اشیاء تعداد زیادی از اشیاء ناهمگون و فراگیر را که پیوسته در حال تولید اطلاعات درباره دنیای فیزیکی هستند، با هم یکپارچه می کند.

اینترنت اشیاء یک شبکه جهانی گسترده به هم متصل از اشیاء و انسان هاست که از طریق که از طریق طرح های آدرس منحصر به فرد قابل تعامل با یکدیگر هستند.

هدف اصلی از اینترنت اشیاء به اشتراک گذاری اطلاعات اشیاء که نشان دهنده تولید، حمل و نقل، مصرف و سایر جزئیات از زندگی مردم است.

تاریخچه

مفهوم اینترنت اشیاء در ابتدا از طریق پروژه‌های موسسه ماساچوست و نشریات تحلیلی فراگیر شد؛ اما اصطلاح اینترنت اشیاء اولین بار توسط کوین‌اشتون در سال 1999 مطرح شد.

در سال های اخیر، توسعة اینترنت همراه با اشیا و دستگاه های فیزیكی متصل به هم و نمایش مجازی آنها، روندی رو به رشد داشته است.

به موجب این روند، دامنة وسیعی از محصولات و خدمات جدید بالقوه در حوزه های مختلفی چون خانه های هوشمند، سلامت الكترونیكی، خودكارسازی، حمل ونقل و تداركات و نظارت محیطی ایجاد شده است.

این كار فرصت‌های جدیدی در حوزه های گسترده ای مانند بهداشت الكترونیكی، خرده فروشی، انرژی سبز، تولید، شهر، سازمان، خانة هوشمند و همچنین برنامة كاربردی شخصی سازی شدة كاربر نهایی، ایجاد كرده است.

در كل، تاریخچة اینترنت اشیاء، به اشیای برچسب گذاری شده ای اشاره دارد كه فركانس رادیویی RFID آن را شناسایی كرده و در ارتباطات اینترنتی استفاده شده است.

اما RFID تنها شكل كاربردی اینترنت اشیاء نیست.

شبكه های حسگر بی سیم نیز می توانند جریان های پیوسته ای از داده را برای خصوصیات محیطی مختلف ایجاد كنند.

از جنبه های دیگر اینترنت اشیا می توان به شناسایی اشیا از طریق وسایل حسگر (مانند تشخیص اشیا از طریق عكس برداری دیجیتال و شناسایی بیومتریك) در ایجاد امنیت و شخصی سازی سیستم های اینترنت اشیا اشاره كرد.

در حال حاضر 1.5 میلیارد از اشیا به اینترنت وصل هستند که تا سال 2020 این رقم به 50 میلیارد افزایش پیدا خواهد کرد.

زیرساخت های مورد نیاز

معماری اینترنت اشیاء از 5 لایه تشکیل شده است که در شکل زیر نشان داده شده است:

لایه ادراک : وظیفه اصلی این لایه جمع آوری اطلاعات و تبدیل آن به سیگنال‌های دیجیتال است.

این تراشه ها توانایی حس‌کردن دما، سرعت و حتی پردازش اطلاعات را دارند.

لایه انتقال(شبکه): مسئولیت انتقال داده از لایه ادراک به لایه پردازش را دارد ، این لایه از طریق شبکه کابلی یا بی‌سیم داده ها را انتقال می‌دهد.

FTTX ، Wi-Fi، Bluetooth، ZigBee، از تکنیک های اصلی این مرحله هستند.

لایه پردازش: لایه ای که اطلاعات را دریافت و به برنامه تحویل می دهد و به اصطلاح یک شبکه است.

لایه برنامه : وظیفه فراهم کردن تمام نرم‌افزارهایی است که برای هر صنعتی لازم است و در واقع رابط بین کاربر(لایه کسب و کار) و شبکه است .

لایه کسب و کار: تمام اطلاعات برای استفاده این لایه فراهم می‌شود و وظیفه مدیریت اطلاعات  را لحظه به لحظه بر عهده دارد.