294
پیشرفتهایی دردستیابی به طراحی
طراحی برای فرایند تصمیم گیری شامل دو قسمت می شود: یكی تصمیم گیرنده . طرح ودیگری مدل ساز كه به عنوان تحلیل گر شناخته می شود.
تحلیل گر به تصمیم گیرنده طرح در فرآیند تصمیم گیری اش كمك می كند بنابراین تحلیل گر طرح باید به بیش از متخصصان ساخت مدل اغلب در برای مطالعه مشكلات وارائه راه كارها در تلاش هستند. همچنین برای ارائه یك مدل ریاضی پیچیده برای استفاده مدیران.
ولی متاسفانه مدیر اغلب این طرح رانمی تواند بفهمد و كوركوانه آن را به كار می برد و یا كاملا آن را رد میكند.
كارشناس و متخصص ممكن است احساس كند كه مدیر دانش و شناختی برای ارزیابی مدل ندارد ومدیر هم احساس كند كه كارشناس در دنیای رویا و غیره واقعی و فرضی و غیره منطقی زبان ریاضی زندگی می كند از این گونه سوتفاهم ها میتوان دوری گزید به شرطی كه مدیر و كارشناس جهت گسترش یك مدل ساده كه تحلیلی خام اما قابل فهم از طرح را ارائه میدهد با هم و در كنار هم تلاش كنند.
بعد از اینكه اطمینان مدیر از مدل فراهم شد. جزئیات اضافی و پیچیده تر اضافی میگردد. با این كار ممكن است پیشرفت كار كندتر صورت گیرد. این فرآیند مدت زیادی ازوقت مدیر را می گیرد و علاقه و گرایش واقعی متخصص را در حل مشكلات جدی مدیر نیاز داردحتی بیشتر از خلق مدلهای پیچیده ساختمان پیچیده مدل اغلب اشاره به یك نگرش اتكا به نفسانه ومهمترین عامل در تشخیص به كارگیری موفق یك مدل تصمیمی دارد. بعلاوه نگرش اتكا به نفسانه كار سخت اعتبار بخشیدن به مدل و فرآیند تحقیق وبررسی را ساده میكند.