تاثیرات سوخت و سازی
•فعال شدن دستگاه سمپاتوآدرنالی تأثیرات فیزیولوژیایی معنی داری بر سوخت وساز در هنگام فعالیت ورزشی دارد. این تأثیرات با تأثیر مستقیم فعالیت SNS و اپی نفرین موجود در گردش خون بر بافت های هدف محیطی و همچنین تأثیرات غیر مستقیم SNS ( از قبیل مهار رها شدن انسولین و تحریک رهایش گلوکاکون ) در این بافت ها تعدیل می شود. اثر دستگاه سمپاتوآدرنالی بر سوخت و ساز هنگام فعالیت ورزشی موارد ذیل را شامل می شود:
•*تحریک لیپولیز ناشی از بتا آدرنرژیک در بافت چربی که موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب آزاد در گردش خون می شود.
•*تحریک گلیکوژنولیز کبدی توسط فعال سازی گلیکوژن فسفریلاز و گلوکونئوژنز کبدی با فعال سازی فسفرانول پیروات کربوسکی کیناز ( همراه با آزاد شدن گلیکوژن از پانکراس )
•*تعدیل سوخت وساز سوبسترا در عضله اسکلتی فعال ( تحریک بتا – آدرنرژیکی جذب و مصرف گلوکز و گلیکوژنولیز ، مصرف چربی و پروتئین ) و در نتیجه رها شدن لاکتات از عضله
•*نقش بالقوه در تعدیل آلفا – آدرنرژیکی لیپولیز و گلوکونئوژنز کبدی.
غلظت نوراپی نفرین پلاسما
نوراپی نفرین ناقل عصبی عمده رها شده از نورونهای پس عقده ای دستگاه عصبی سمپاتیک ، در پاسخ به تخلیه دستگاه عصبی سمپاتیک است. از این لحاظ افزایش PNE نسبت به سطح استراحتی به عنوان ملاکی برای سنجش فعالیت SNS در پاسخ به نوع ، شدت و مدتهای مختلف فعالیتهای ورزشی حاد مورد استفاده قرار گرفته است. به طور کلی ، به نظر می رسد با استفاده از این روش ، فعالیت SNS دقیق تر برآورد می شود، به ویژه وقتی که فعالیت ورزشی پویای متوسط تا شدید عضله بزرگ ، سطح PNE را به صورت قابل توجهی افزایش دهد. البته PNE محصول فرایند پیچیده ای است که شامل رها شدن نوراپی نفرین ( NE ) از پایانه عصب پس عقده ای سمپاتیک در پاسخ به تخلیه عصب سمپاتیک ( از جمله تعدیل پیش اتصالی این رهایش) ، بازجذب NE به این پایانه های عصبی ( 80 تا 90 درصد کل میزان رها شده ) ، سوخت و ساز خارج نورونی NE ، انتشار NE باقی مانده به درون قسمت پلاسما و پاک سازی NE از دستگاه گردش خون سیستمیک.